Οι ταξιδιώτες του Μουσικού Σχολείου Βέροιας

      Με αφορμή το ποίημα του Ζακ Πρεβέρ "Βγαίνοντας απ΄το σχολειό"  ήρθαμε σε επαφή με το καλλιτεχνικό κίνημα του υπερρεαλισμού και προσεγγίσαμε τα βασικά του γνωρίσματα. Η προσφυγή στο φανταστικό, στα όνειρα και στην τύχη μάς πρόσφερε ερεθίσματα και έμπνευση. 
   Αξιοποιώντας, λοιπόν, τις τεχνικές της αυτόματης γραφής πραγματοποιήσαμε το δικό μας «υπερρεαλιστικό» ταξίδι. Αφήσαμε τη φαντασία μας ελεύθερη και με διάθεση δημιουργικότητας συνθέσαμε τα δικά μας ποιήματα - φυγή από ό,τι μας καταπιέζει ταξιδεύοντας με το αγαπημένο μας μουσικό όργανο και μετατρέποντας το σε μεταφορικό μέσο.
     Τα ποιήματά μας θα παρουσιαστούν στο αγαπημένο μας μαθητικό ραδιόφωνο - European School Radio τη φετινή ραδιοφωνική χρονιά. Συντονιστείτε μαζί μας!

Δείτε εδώ πληροφορίες για την εκπομπή



"Ταξίδι με Τρομπέτα" της Σμαρώς


Παίρνω την τρομπέτα μου
Μαζί με την παλέτα μου
Να φτιάξω ένα κόσμο μαγικό

Πιάνω το τιμόνι
Κι ο σφυγμός μου δυναμώνει
Έχω προαίσθημα καλό

Πατούσα το πιστόνι 
Με καθαρή πνοή
Είχα την τρομπέτα
Την μικρή κορνέτα
Ταξίδια να πάω μακρινά
Ένιωθα ωραία
Κι όλοι στην παρέα
Παίζαμε τραγούδια μαγικά

Η Σμαρώ έγραψε τους στίχους πάνω στη μελωδία του Χρίστου Νικολόπουλου που συνέθεσε για το τραγούδι "Το ποδήλατό μου".  Μπορείτε να το σιγοτραγουδήσετε, λοιπόν, μέχρι να ετοιμάσουμε τη δική μας ηχογράφηση!


"Ταξίδι με κιθάρα" της Ελεάνας


Με μια κιθάρα ταξιδεύω
Μέσα στην μπόρα, που ποτέ δεν ησυχάζει
Κάτω από τα πυκνά μαύρα σύννεφα
που σαν θυμωμένα αστράφτουν και βροντάνε.
Ήλιος πια δεν υπάρχει.
Σκοτάδι, φόβος και φασαρία.

Με μια κιθάρα ταξιδεύω
Ψάχνοντας τον ήλιο για να βρω
Κάπου εκεί ο ήλιος θα υπάρχει, 
κάπου θα έχει ζέστη.

Με μια κιθάρα ταξιδεύω
Κι ένα πιάνο συναντώ
Πολύχρωμο, με μύριες αποχρώσεις
Χίλες νότες, χίλιοι ήχοι

Μα ξαφνικά κάτι το δέρμα μου καίει
κάτι μ΄ αγγίζει απαλά.
Ηλιαχτίδες. Χρυσές ηλιαχτίδες
με ζεσταίνουν, με περικυκλώνουν.
Ανασηκώνω το βλέμμα, 
Ο ήλιος με χαιρετά
Δάκρυα ευτυχίας κυλούν στο πρόσωπο
Παραδεισένια αρμονία, συναισθήματα και σκέψεις

Κι αν ο ήλιος δύσει;
Αν το σκοτάδι και το κρύο κυριαρχήσει;

Ο ήλιος θ΄ ανατέλλει, πάλι και πάλι 
Και πάλι ξανά θα προσπαθώ 

Με μια κιθάρα ταξιδεύω

Ένα τραγούδι που μπορεί να συνοδεύσει το ποίημα της Ελεάνας είναι το "Απόψε την κιθάρα μου"



" Καινούργιος κόσμος" της Νικολέτας

Βγαίνοντας απ΄ το σχολειό
Την τσάντα κατεβάζω 
Δυναμώνω τη μουσική
Το βλέμμα ανασηκώνω 
Κοιτάζω κατάματα τον ήλιο
Και χάνομαι στο φως του
Να με τυφλώνει νιώθω
Τα μάτια τρίβω, τα ξανανοίγω

Βγαίνοντας απ΄ το σχολειό
Κάτι μαγικό αντικρίζω
Οι πολυκατοικίες χαμηλώνουν
για να μαγευτούν όλοι
απ΄ το ηλιοβασίλεμα

Η δυσοσμία της μόλυνσης
παύει να υπάρχει
Μόνο η μεθυστική μυρωδιά
των λουλουδιών
Οι δρόμοι κι οι λωρίδες
έχουν ανασηκωθεί
Πλήκτρα πιάνου έχουν γίνει
Τα σύννεφα του νέφους
Νότες έχουν γίνει

Τα χαμένα όνειρα
δεύτερες ευκαιρίες έχουν γίνει
Κι οι άνθρωποι χαμογελούν
όχι από ευγένεια
από αυθορμητισμό
Τα χαμόγελα των ανθρώπων
Είναι πιο πολύτιμα
απ'  τα ακριβά κινητά τους

Τα αστέρια δείχνουν 
τον δρόμο του γυρισμού
Πρέπει στη γη να επιστρέψω
Ένα κύμα στενοχώριας 
βρέχει το πρόσωπό μου
Πάλι στη δουλειά πρέπει να στρωθώ
στη δική μου πραγματικότητα.

Ένα τραγούδι που μπορεί να συνοδεύσει το ποίημα της Νικολέτας είναι το 

"What A Wonderful World" του Louis Armstrong. Ας το απολαύσουμε...


"Ταξίδι με βιολί" του Κωνσταντίνου

Θα ήταν μια μέρα φανταστική
με το δικό μου το βιολί
αν έφευγα απ΄ τον πλανήτη γη.
Να το μετέτρεπα σε αεροπλάνο, 
για να έβλεπα τον κόσμο από κει πάνω.

Θα ήταν μια μέρα φανταστική
με το δοξάρι μου
αν έριχνα λίγη σκόνη μαγική
θα σταματούσε ο πόλεμος
θα βγαίναμε απ΄την κρίση.

Θα είναι μια μέρα φανταστική
με τη δική μου μουσική
θα ξαναγίνουνε οι άνθρωποι καλοί
θα χτίζουν γέφυρες
τα τείχη θα γκρεμίζουν
κι έναν καινούργιο κόσμο 
θ΄αντικρίζουν.


Ένα τραγούδι που μπορεί να συνοδεύσει το ποίημα του Κωνσταντίνου είναι το "Απ΄ το αεροπλάνο". Ας το απολαύσουμε...



"Ταξίδι με πιάνο" της Παυλίνας

Όταν παίζω πιάνο 
σε  πλανήτες τριγυρίζει το μυαλό 
καθώς τα χέρια μου πετάνε
πάνω σε σύννεφα κατάλευκα 
μαζί με μαύρα πουλιά που κελαηδούν
στα ροζ μαλλιά της αμυγδαλιάς

Όταν παίζω πιάνο 
 τα μαραμένα φύλλα 
σου λένε το αντίο
σ΄ αποχαιρετούν
οι μαργαρίτες τώρα στρώνουν το χαλί 
να περπατήσεις
σου ζητούν μαζί τους.

Κι όλα αυτά ξυπνούν
απ΄τις μελωδίες
που γεννούν τα χέρια.

Ένα τραγούδι που μπορεί να συνοδεύσει το ποίημα της Παυλίνας είναι το "Άσπρο Μαύρο" που τραγούδησε η Αλέξια στoν διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision το 1987 εκπροσωπώντας την Κύπρο.


Βόλτα με την κιθάρα της Έλιας


Μια μέρα ξύπνησα και είπα στην κιθάρα μου
πάμε μια βόλτα εκεί ψηλά να δούμε την αλήθεια 
στο φως των αστεριών μακριά από δω
που όλοι φορούν τα ψεύτικά τους γέλια
μακριά από αυτή τη γη 
που την έχει καταλάβει 
το διαδίκτυο και η τεχνολογία.

Μια μέρα ξύπνησα και πήρα τον δρόμο στην εξοχή 
καβάλα στην κιθάρα μου 
σαν να ήταν ποδήλατο
για να δω πώς είναι πραγματικά ο κόσμος 
έξω από τις φωνές της πόλης 
από τις ψεύτικες φωτογραφίες ευτυχίας 
που αντικρίζουν τα μάτια μας κάθε μέρα 

κι όταν είδα τα πουλιά 
ξέγνοιαστα να κελαηδούν, 
τα δέντρα να χορεύουν 
σε αυτόν τον ωραίο τον ρυθμό 
που καμία νότα δεν μπορεί να περιγράψει, 
ένιωσα σαν η πόλη να ήταν μια φυλακή 
με εκατοντάδες αθώους κρατούμενους 
που επιτέλους κάποιος 
πήρε εξιτήριο για την ελευθερία.




"Ταξίδι στο σύμπαν της μουσικής"
 του Δημήτρη



Μπαίνοντας μες στο σχολειό
Το κλαρίνο συναντώ
Το μάτι μου κλείνει 
Και με προκαλεί.

Θέλει να με ταξιδέψει πάλι 
Στο φεγγάρι και στ΄ αστέρια
Στο σύμπαν της μουσικής

Η κάθε μελωδία 
Γίνεται μία πορεία 
Με καύσιμα τις νότες.

Κάθε φάλτσο ένας κομήτης
Πάμε για σύγκρουση, 
Λειτουργία πτήσης.

Διορθώνω την πορεία 
Στη γη επιστροφή 
Τέρμα το ταξίδι 
Πάμε για γυμναστική.

Κι ας πάρουμε μια γεύση από τη "Μουσική των ουράνιων σφαιρών", για την οποία μίλησε ο Πλάτων 2500 χρόνια πριν η ΝΑΣΑ αποδείξει την ύπαρξη της Μουσικής στο Σύμπαν, .

Ονόμαζε δε τη μουσική ως την ομορφιά του Σύμπαντος κι έλεγε ότι «η Μουσική είναι η κίνηση του ήχου για να φτάσει την ψυχή και να της διδάξει την αρετή». «Η μουσική είναι ένας ηθικός κανόνας.

Δίνει ψυχή στο σύμπαν, φτερά στη σκέψη, απογειώνει τη φαντασία, χαρίζει χαρά στη λύπη και ζωή στα πάντα". ,

Μερικοί από αυτούς τους ήχους είναι σαν δελφίνια, άνεμοι, κύματα, πουλιά, Θιβετιανά μουσικά μπολ, κρυσταλλικά κύμβαλα, κ.α.




Το τραγούδι που συνοδεύει το ποίημα είναι του Γιάννη Αγγελάκα "Άγρια των άστρων μουσική"



"Κιθάρας μαγεία" του Σοφοκλή


Τα σύννεφα με ζώνουν
Με πνίγουν με πονούν
Σε κόσμο έχω μπλέξει 
μουντό και σκοτεινό.

Αγγίζω την κιθάρα
Σαν μαγικό ραβδί
Ο φόβος φεύγει τώρα
Ξεχνιέμαι στη στιγμή.

Αρχίζει η μελωδία
Αργά πάει στην αρχή
Οι σκέψεις ξεκινάνε
Να φεύγουν στη στιγμή.

Η οργή μου έχει φύγει
Ο φόβος, η ορμή
Τα μάτια μου τα νιώθω
Να στάζουν στη στιγμή.

Ο ήχος δυναμώνει
Ξεσπάω στη χορδή
Κι η μάνα μου φωνάζει
"Σταμάτα Σοφοκλή".

Τα γέλια ξεκινάνε
Ξεχνιέμαι στη χορδή
Αγγίζω την κιθάρα
Σαν μαγικό ραβδί.


Η τρελή τρομπέτα του Χρήστου


Πήρα την τρομπέτα μου και ταξίδεψα μακριά
Στις βελανιδιές και τους κήπους
Πέστε μου είναι η τρελή τρομπέτα;
Μετά πέταξα στον ουρανό τον ήλιο είδα από κοντά
Που με ΄κανε στη θάλασσα να θέλω να βουτήξω
Πέστε μου είναι η τρελή τρομπέτα;
Στης θάλασσας τα βάθη είδα ψάρια πολλά, κοράλλια και διάφορα φυτά
Πέστε μου είναι η τρελή τρομπέτα που με ταξίδεψε παντού;

Το τραγούδι που μας συνοδεύει στο ποίημα του Χρήστου είναι "Η τρελή ροδιά" από το συγκρότημα Χειμερινοί Κολυμβητές και τον δίσκο 'Το πέρασμα σου'. Είναι ένα αγαπημένο μελοποιημένο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη. Το ποίημα μελοποίησε ο Αργύρης Μπακιρτζής.


Το μαγικό ταξίδι της Χριστίνας


Το φλάουτό μου στο χέρι κρατώ
το μαγικό ταξίδι ξεκινώ.
Οδηγούμαι σ΄ ένα μικρό χωριό
μόλις τα πλήκτρα στο ρυθμό πατώ.

Εκεί όλοι παίζουν μουσική
γελούν και τραγουδούν μέχρι το πρωί.
Εκεί θέλω να μείνω μια ολόκληρη ζωή
κι όλη την ημέρα να παίζω μουσική!

Γιατί τη μουσική αγαπώ πολύ
και χωρίς αυτή νιώθω κενή.

Μια μουσική που μπορεί να συνοδεύσει το ποίημα της Χριστίνας είναι το 'How Far I'll Go' από την ταινία Moana 



Ένα παράξενο καράβι της Κατερίνας


Είδα ένα μικρό καράβι
μα όταν πήγα πιο κοντά
είδα πως δεν ήταν καράβι.
Είχε για κουπιά κλειδιά
και για κατάρτι χορδοκράτη.

 Μια κιθάρα ήταν
που έπλεε σε μια θάλασσα από νότες.
Οι χορδές της ναυτικοί
και το ηχείο καμπίνα
τα τάστα της σκαριά
ροζέτα το τιμόνι .

Πότε το ταξίδι ήταν ήρεμο 
και η μελωδία γλυκιά, γαλήνια, ήρεμη
Και πότε η θάλασσα φούσκωνε
κι οι νότες χορεύανε τρελά
στ΄ αγριεμένα κύματα
στα ξεθαρρεμένα χέρια μου.

Τι ωραία που ήταν στο πέλαγος της αρμονίας
στη θάλασσα της μουσικής.
Κρίμα που δεν έχουν όλοι μια κιθάρα
για να ηρεμεί τα κύματα
να γαληνεύει το μυαλό
να διώχνει τις σκοτούρες
να ξεφεύγει κανείς από τους τοίχους
της μονοτονίας, της θλίψης, της ζωής. 

Το τραγούδι που μας συνοδεύει στο ταξίδι της Κατερίνας είναι το: Ένα καράβι παλιό σαπιοκάραβο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου σε στίχους και μουσική του Αλέξανδρου Δήμα.


Σε μέρη μαγικά της Ραφαέλας


Όταν φεύγω απ΄το σχολείο 
παίρνοντας το λεωφορείο
κρύο κάνει παγερό
μα μόνο ένα πράγμα έχω στο μυαλό.

Πως στο σπίτι μόλις φτάσω
το πιάνο μου θα πιάσω.
Θα πάω σε μέρη μαγικά 
με νότες και πολλά κλειδιά.

Η μελωδία θα είναι ο οδηγός μου
σ΄ έναν κόσμο που η ηλιαχτίδα 
θα είναι το φως μου.

Στον κόσμο αυτό το πιάνο
χρωματιστός δρόμος γίνεται
γεμάτος με πουλιά
που τραγουδούν όλα μελωδικά.

Μα μόλις η μελωδία μου τελειώσει
λέω αντίο σε όσα έχω νιώσει.

Η μελωδία που συνοδεύει το ποίημα της Ραφαέλας είναι "Η μελαγχολία της ευτυχίας" του Μάνου Χατζιδάκι.





Μια πόλη μαγική 

Παίζοντας πιάνο 
τα μαυρόασπρα πλήκτρα του
έγιναν μαγικό χαλί
και με ταξίδεψαν
σε χώρες μαγικές

Η πόλη του φωτός
με τα μαυρόασπρα σκαλοπάτια
έλαμπε ζωντανεύοντας
όνειρα κι επιθυμίες.

Μουσικές, γεύσεις κι εικόνες
ξεδιπλώνονται σαν όνειρο μαγικό
σε κάθε νότα
που ξετυλίγεται.

Το τραγούδι που συνοδεύει το ποίημα είναι το "Μια πόλη μαγική"  σε στίχους και μουσική του Μάνου Χατζιδάκι από το άλμπουμ "Στη Ρωμαϊκή Αγορά".












Η κιθάρα κουπί της Παναγιώτας

Κάνω την κιθάρα μου κουπί
και τα χέρια μου πανί
φεύγω στο άγνωστο σιγά
με μία φλόγα στην καρδιά
για ταξίδια μακρινά 
άγνωστα και μαγικά
σιγοτραγουδώ και λέω 
νότες είναι η ζωή
με χαρά και προσμονή.
Τις χορδές μου κουρδίζω 
και σιγομουρμουρίζω
Έχω την κιθάρα μου αγκαλιά 
και μελωδίες μες το νου
σαν το κύμα του γιαλού.

Κι ας απολαύσουμε τους μελοποιημένους στίχους του Ν.Γ. Πεντζίκη από τη μαγευτική φωνή της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Τη μελοποίηση έκανε ο Διονύσης Σαββόπουλος

Εδώ ακούστε το ποίημα του Ν.Γ. Πεντζίκη


...αλλά ας απολαύσουμε το τραγούδι "Θαλασσογραφία" και από τους μαθητές του Μουσικού Σχολείου Βέροιας από τη Συναυλία Συνόλων στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Δήμου Βέροιας που πραγματοποιήθηκε στις 6 Μαϊου 2014.
διεύθυνση Ορχήστρας και Χορωδίας: Βιργινία Καραφούσια
φωνή: Τάσος Σιδηρόπουλος.


Σαξόφωνο στο σύννεφο


Παίρνω το σαξόφωνο
πυξίδα η μουσική του
Φεύγω απ΄το σχολειό
 κάνω όνειρα μαζί του.

Σκοτούρες και προβλήματα
τ΄ αφήνω τώρα πίσω.
και ζω το όνειρο 
του ταξιδιού μαζί του.

Σαξόφωνο στο σύννεφο
Σαξόφωνο στη φιλαρμονική
Σαξόφωνο για φίλο
στο ταξίδι της μουσικής.

Σαξόφωνο Σαξόφωνο!
Βυθίστηκε κι αυτό 
στον ύπνο το γλυκό.

Και μια μελωδία για να μας συνοδεύσει στο ταξίδι μας με το σαξόφωνο της... Κικής και 
του Γιώργου Κατσαρού. 
"Θα σε πάρω να φύγουμε"
Στίχοι:  
Μουσική:  

Το ποίημα του Πρεβέρ μάς ταξιδεύει σε ένα φανταστικό γύρο του κόσμου, με όχημα τη νεανική πνοή, την εφευρετικότητα του νου και την ψυχική ανάγκη των παιδιών για επικοινωνία. Προέρχεται από τη δεύτερη ποιητική συλλογή του Πρεβέρ Ιστορίες (1946).

Βγαίνοντας από το σχολειό μας
Συναντήσαμε
Ένα μεγάλο σιδηρόδρομο
Μας έφερε μια βόλτα
Γύρω τριγύρω από τη γη
Σ' ένα χρυσό βαγόνι
Και γύρω γύρω από τη γη μας
Συναντήσαμε
Τη θάλασσα να κάνει τον περίπατό της
Μαζί με τα κοχύλια της
Με τ' αρωματισμένα της νησιά
Με τα ωραία της ναυάγια
Και με τους καπνιστούς της σολομούς
Και συναντήσαμε
Πάνω απ' τη θάλασσα
Τ' αστέρια που μαζί με το φεγγάρι
Με ιστιοφόρο ταξιδεύανε
Για Ιαπωνία
Κι ακόμα συναντήσαμε τους τρεις σωματοφύλακες*
Που με τα χέρια γύριζαν
Τη μανιβέλα* ενός μικρού υποβρύχιου
Κι εκείνο βυθιζότανε
Ψάχνοντας αχινούς
Κι όταν γυρίσαμε στη γη μας
Συναντήσαμε
Πάνω σ' εκείνη τη γραμμή του σιδηροδρόμου
Ένα σπίτι
Που γύρω από τη γη όλο γύριζε
Και γύρω από τη θάλασσα
Και προσπαθούσε να ξεφύγει απ' το χειμώνα
Που το κυνηγούσε

Αλλά κι εμείς πάνω στο σιδηρόδρομο
Αρχίσαμε να τρέχουμε να τρέχουμε
Πίσω από το χειμώνα
Ώσπου στο τέλος τον πατήσαμε
Κι έτσι το σπίτι πια σταμάτησε να τρέχει
Κι η άνοιξη που ήταν σταθμάρχης
Βγήκε και μας χαιρέτησε
Μας ευχαρίστησε
Και τότε τα λουλούδια όλης της γης
Βαλθήκανε να σπρώχνουν
Από παντού το σιδηρόδρομο
Κι εκείνος πια δεν ήθελε να προχωρήσει
Από το φόβο μήπως τα πατήσει
Κι έτσι κι εμείς
Γυρίσαμε πια πίσω με τα πόδια
Γύρω τριγύρω από τη γη
Γύρω τριγύρω από τη θάλασσα
Και γύρω από τον ήλιο
Το φεγγάρι και τ' αστέρια
Με τα πόδια
Και με τα πόδια και με τ' άλογα και μ' αυτοκίνητα
Και τέλος με ιστιοφόρα.

Το ποίημα του Πρεβέρ μελοποιημένο!


Κι άλλα ποιήματα του Ζακ Πρεβέρ σχετικά με το σχολείο

Σελίδα γραπτού ή Το πουλί λύρα (πατήστε πάνω στον σύνδεσμο για να διαβάσετε το ποίημα σε ελληνική μετάφραση)

L’oiseau -Lyre 

Deux et deux quatre 
quatre et quarte 
huit huit et huit font seize… 
Répétez ! dit le maître 
Deux et deux quatre 
quatre et quatre huit 
huit et huit font seize. 
Mais voilà l’oiseau lyre 
qui passe dans le ciel 
l’enfant le voit 
l’enfant l’entend 
l’enfant l’appelle 
Sauve-moi joue avec moi oiseau ! 
Alors l’oiseau descend 
et joue avec l’enfant 
Deux et deux quatre… 
Répétez ! dit le maître 
et l’enfant joue 
l’oiseau joue avec lui… 
Quatre et quatre huit 
huit et huit font seize 
et seize et seize qu’est-ce qu’ils font ? 
Ils ne font rien seize 
et seize et surtout 
pas trente-deux de toute 
façon ils s’en vont. 
Et l’enfant a caché l’oiseau 
dans son pupitre 
et tous les enfants 
entendent sa chanson 
et tous les enfants
entendent la musique 
et huit et huit 
à leur tour s’en vont 
et quatre et quatre et deux et deux 
à leur tour fichent le camp 
et un et un ne font ni une ni deux 
un à un s’en vont également. 
Et l’oiseau lyre joue 
et l’enfant chante 
et le professeur crie : 
Quand vous aurez fini de faire le pitre 
Mais tous les autres enfants 
écoutent la musique 
et les murs de la classe 
s’écroulent tranquillement 
Et les vitres redeviennent sable 
l’encre redevient eau 
les pupitres redeviennent arbres la craie 
redevient falaise 
le porte-plume redevient oiseau.


Το ποίημα Σελίδα γραπτού θυμίζει τα λόγια του Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη στο έργο του  "Αναφορά στον Γκρέκο". Με αφορμή το κείμενο του Καζαντζάκη οι μαθητές της β΄ γυμνασίου - μέλη της ραδιοφωνικής ομάδας Μουσικοί Υποκριτές δημιούργησαν ένα ραδιοφωνικό θεατρικό σκετς το οποίο συμπεριλαμβάνεται στη ραδιοφωνική εκπομπή της ομάδας "Αρχαία Ελληνικά στον αέρα - Περί φιλίας ο λόγος" που μεταδόθηκε από το μαθητικό ραδιόφωνο στις 2 Απριλίου 2015. Η εργασία έγινε στο πλαίσιο των μαθημάτων του Θεάτρου και της Λογοτεχνίας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου 2015 αλλά και τη συμμετοχή των μαθητών στο European School Radio. Ακούστε εδώ το σκετς. 

Πηγή - Ιστοσελίδα Μουσικού Σχολείου Βέροιας

Σώπα δάσκαλε...

"…Ώρες μας έπαιρνε τ' αυτιά ποια φωνήεντα είναι μακρά, ποια βραχέα και τι τόνο να βάλουμε, οξεία ή περισπωμένη κι εμείς ακούγαμε τις φωνές στο δρόμο, τους μανάβηδες, τους κουλουρτζήδες, τα γαϊδουράκια που γκάριζαν και τις γειτόνισσες που γελούσαν, και περιμέναμε πότε να χτυπήσει το κουδούνι, να γλιτώσουμε. Κοιτάζαμε το δάσκαλο να ιδρώνει απάνω στην έδρα, να λέει, να ξαναλέει και να θέλει να καρφώσει στο μυαλό μας τη γραμματική, μα ο νους μας ήταν έξω στον ήλιο και στον πετροπόλεμο γιατί πολύ αγαπούσαμε τον πετροπόλεμο και συχνά πηγαίναμε στο σχολείο με το κεφάλι σπασμένο.
Μια μέρα, ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά κι έμπαινε η μυρωδιά από μια ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι∙ το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια ν' ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σκολειού και κελαηδούσε. Τότε πια ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλης, που 'χε έρθει εφέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δεν βάσταξε, σήκωσε το δάχτυλο:

- Σώπα, δάσκαλε, φώναξε σώπα, δάσκαλε, ν' ακούσουμε το πουλί!..."
                                                                               Νίκος Καζαντζάκης

Το ποίημα "Σελίδα Γραπτού" σε ιταλικό animation


και δραματοποιημένο



Ζακ Πρεβέρ, «Ο κακός μαθητής» 

Ο κακός μαθητής
Λέει όχι με το κεφάλι
Μα λέει ναι με την καρδιά
Λέει ναι σε όσους αγαπάει
Λέει όχι στον καθηγητή
Είναι όρθιος
Τον ρωτούν
Και όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί
Ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια
Και τα σβήνει όλα
Τα ψηφία και τις λέξεις
 Τις ημερομηνίες και τα ονόματα
Τις φράσεις και τους γρίφους
Και παρά τις φοβέρες του καθηγητή
Κάτω από τα γιουχαΐσματα των καλών μαθητών
Με κιμωλίες όλων των χρωμάτων
Πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας
Ζωγραφίζει το πρόσωπο της ευτυχίας.
[πηγή: Ζακ Πρεβέρ, Κουβέντες, μτφρ. Μιχάλης Μεϊμάρης, εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 1994, σ. 57-58]

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ταξιδεύοντας στο σύμπαν

Με αφορμή τον Μικρό Πρίγκιπα οι μαθητές του β2 γυμνασίου της σχολικής χρονιάς 2022 - 2023 εμπνέονται στίχους! Ταξίδι στο σύμπαν Στα αστέρια ...